Het concert is afgelopen. De echo van het forse slotakkoord sterft weg. De strijkers
tillen behoedzaam hun strijkstokken op en laten ze nog even boven de snaren zweven.
Als de muziek indringend en ontroerend is geweest - en als het meezit - krijgen we
nog vijf seconden stilte cadeau. Maar meestal wordt de mooie sfeer ruw kapot gemaakt
door het applaus. En dan gebeurt het tegenwoordig steevast: iemand gaat staan en
al gauw is er sprake van een massale staande ovatie.